Τα λόγια χάνουν το νόημά τους,
οι επισημάνσεις των εκπαιδευτικών που βιώνουν τα της εκπαίδευσης και τα της παιδείας στα ανακοινωθέντα των γραφειοκρατών του υπουργείου παιδείας που νομίζουν ότι τα γνωρίζουν αλλά δυστυχώς βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου θεωρούνται εκ μέρους της πολιτείας ως άνευ ουσίας και ως κακοπροαίρετη κριτική,
η αγανάκτηση των εκπαιδευτικών, στα συνεχή λάθη, στα πισωγυρίσματα, στην παντελή έλλειψη προγραμματισμού του υπουργείου παιδείας ως συναίσθημα μετατρέπεται σε ειρωνεία και απαξίωση και αδιαφορία επί των όποιων ρυθμίσεων και πρωτοβουλιών αυτού και καταγράφεται στα πηγαδάκια των εκπαιδευτικών με σκωπτικά σχόλια και ευθυμολογήματα καθόλα απαξιωτικά για την ασκούσα τη διοίκηση του υπουργείου παιδείας.
Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι δεν έχει η πολιτική προϊσταμένη ως συμβούλους μάχιμους εκπαιδευτικούς που γνωρίζουν τα της εκπαίδευσης
Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι απαξίωσε εξ αρχής και συνεχίζει και τώρα κάθε συζήτηση με την εκπαιδευτική κοινότητα
Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι η αλαζονεία της και η έπαρσή της δεν την βοηθούν να έχει καθαρή ψυχή και ανοικτά μάτια και διαύλους επικοινωνίας πραγματικούς με ανθρώπους που θα της λένε την αλήθεια.