Εις μνήμην…

Εις μνήμην

Όταν το μεσημέρι της Δευτέρας χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασμα του σχολείου, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την τραγική εξέλιξη.

-Καλό μεσημέρι, κυρία! Θα τα πούμε αύριο!

Το αύριο δεν ήρθε ποτέ. Μία ώρα μετά ο χρόνος σταμάτησε. Μαζί και οι καρδιές μας…

Ο Βασίλης μας, το παιδί με το γλυκό χαμόγελο τα λαμπερά μάτια και το τρυφερό, ζεστό βλέμμα, έφυγε από κοντά μας.

Πέταξε σαν άγγελος ψηλά, αφήνοντας πόνο, και θλίψη βαθιά.

Η εκπαιδευτική κοινότητα των Σερρών, η οικογένεια του 9ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών, οι συμμαθητές του στην ΣΤ΄ τάξη θρηνούν.

Η θέση του στο θρανίο του άδεια,  η τάξη μας είναι πιο φτωχή, πιο έρημη από εχθές, πιο μελαγχολική από ποτέ…

Το σφίξιμο στην καρδιά μας θα μας θυμίζει την απουσία του…Θα μας λείπει κάθε μέρα …

Θα τον κρατήσουμε όμως στη σκέψη μας και στην καρδιά μας.

Τις αναμνήσεις και τα βιώματα, τα παιχνίδια και τις σκανδαλιές, τις χαρές και τις λύπες μας, τις στιγμές μας, κανείς δεν μπορεί να μας τις αφαιρέσει.

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο Θεός να αναπαύει τη ψυχούλα του και να δίνει παρηγοριά στους γονείς και στους οικείους του.

Καλόν Παράδεισο Βασίλη!

Καλόν Παράδεισο άγγελέ μας!

Εις μνήμην

Η Δασκάλα του αδικοχαμένου Βασίλη

Μοιράστε το άρθρο

Facebook
Twitter
Linkedin
Pinterest

Σχολιάστε